بسم الله الرحمن الرحیم
مردی از صحابه امیرالمؤمنین در جریان جنگ جمل سخت در تردید قرار گرفته بود . او دو طرف را مینگریست . از یک طرف علی را میدید و شخصیتهای بزرگ اسلامی را که در رکاب علی شمشیر میزدند و از طرفی نیز همسر نبی اکرم عایشه را میدید که قرآن درباره زوجات آن حضرت میفرماید :« و ازواجه امهاتهم » ( همسران او مادران امتند ) ،ودر رکاب عایشه ، طلحه را میدید از پیشتازان در اسلام ، مرد خوش سابقه و تیرانداز ماهر میدان جنگهای اسلامی و مردی که به اسلام خدمتهای ارزندهای کرده است ، و باز زبیر را میدید ، خوش سابقه تر از طلحه ، آنکه حتی در روز سقیفه از جمله متحصنین در خانه علی بود .
این مرد در حیرتی عجیب افتاده بود که یعنی چه ؟ ! آخر علی و طلحه و زبیر از پیشتازان اسلام و فداکاران سخت ترین دژهای اسلامند، اکنون رو در رو قرار گرفتهاند ؟ کدامیک به حق نزدیکترند ؟ در این گیرودار چه باید کرد ؟!
امام فرمود :
« انک لملبوس علیک ، ان الحق و الباطل لا یعرفان باقدار الرجال ، اعرف الحق تعرف اهله ، و اعرف الباطل تعرف اهله » :
" سرت کلاه رفته و حقیقت بر تو اشتباه شده . حق و باطل را با میزان قدر و شخصیت افراد نمیشود شناخت . این صحیح نیست که تو اول شخصیتهائی را مقیاس قرار دهی و بعد حق و باطل را با این مقیاسها بسنجی : فلان چیز حق است چون فلان و فلان با آن موافقند و فلان چیز باطل است چون فلان و فلان با آن مخالف . نه ، اشخاص نباید مقیاس حق و باطل قرار گیرند . این حق و باطل است که باید مقیاس اشخاص و شخصیت آنان باشند. "
- ۶ نظر
- ۱۱ خرداد ۹۳ ، ۲۲:۰۷